Kardeş sendromu

Bugün kü (12 Nisan 2010) Sabah Gazetesinde rastadığım bir haberi hemen burdan paylaşmak istedim. Hem çevremde hem de gittiğim doğumlarda tanıştığım annelerden ileri ki aylarda sık sık duyduğum bir konu. Genelde şöyle geçiyor konu: -Bebek nasıl? -Bebek iyi ama abisi çok kıskanıyor, doktora sorduk normalmiş.
Tabi ki anne baba için çok zor ve emek isteyen bir dönem. Emek vermek derken hem bebeğin ihtiyaçlarını karşılamak hemde büyük kardşin psikolojisini yakından takip etmek. Haberde de aynen şöyle diyordu.  

Pek çok ailenin başına dert olan 'kardeş kıskançlığı' aslında kader değil. Nöroloji uzmanı Dr. Mehmet Yavuz, aileleri 'kardeş kıskançlığı'na karşı uyardı:

• Çocuklarda kardeş kıskaçlığı, annenin ikinci çocuğa hamile olması ile birlikte başlar.

• Ortalama 3 ile 8 yaş arasında daha yoğun yaşanır. Çünkü bu dönemde çocuklar, mantık kavramıyla değil daha çok duygu yönlendirmeleriyle yaşamı analiz ederler.

• Ufak bir çocuk için yeni bir kardeş çocuğun artık anne ve babası tarafından daha az sevileceğine, bütün ilginin yok olacağına, oyuncaklarının bir başkası tarafından alınacağına işarettir. 

• Çocukların kardeş kıskançlığını yoğun şekilde yaşaması çocukta davranış bozukluklarına, iştah kaybına ve psikolojik birçok rahatsızlığa yol açabilir. Bu durum zamanla bir psikiyatri yardımı gerektirebilir. 

• Bazı çocuklar kardeşlerini kıskandığını açıkça belli eder. Bebeği sevmediğini ve evden gitmesini istediğini söyler. 

• Bazı çocuklarsa kardeşe aşırı ilgi gösterip anne ve babasının kaybettiği ilgisini geri kazanmaya çalışır. En sık görülen kıskançlık sorunları; daha önce kazanılmış davranışlarda gerileme, alt ıslatma, parmak emme gibi durumlardır.  kazanmaya çalışır. En

Ebeveynlerin bilmeleri gereken en önemli şey; kardeş kıskançlığının doğal bir duygu olduğudur. Çocuğu bu duygudan ötürü suçlamak, yargılamak, cezalandırmak son derece yanlıştır. Çocuğun kardeşini mutluluk içinde kabul etmesini beklemek doğru değildir.